آنمی فقر آهن

آنمی چیست؟

آنمی

آنمی زمانی رخ می دهد که مقدار گلبول های قرمز خون که انتقال اکسیژن به اعضا و بافت های بدن را برعهده دارند، کافی نباشد. درنتیجه فرد معمولا احساس سرما کرده و علایم خستگی یا ضعف را نشان می دهد. آنمی انواع گوناگونی دارد اما شایعترین نوع آن، آنمی ناشی از فقر آهن است. با اضافه کردن آهن به رژیم غذاییتان می توانید بتدریج علایم این نوع آنمی را برطرف کنید.

انواع آنمی

آنمی انواع مختلفی دارد که هریک از آنها باعث افت تعداد گلبول های قرمز در سیستم گردش خون می شوند. سطح گلبول های قرمز خون بدلایل زیر افت می کند:
بدن نمی تواند بقدرکافی هموگلوبین بسازد (کاهش سطح هموگلوبین)
بدن هموگلوبین می سازد اما هموگلوبین بدرستی کار نمی کند
بدن نمی تواند بقدر کافی گلبول های قرمز خون را بسازد
گلبول های قرمز خون در بدن به سرعت می شکنند
برخی از انواع آنمی که احتمالا نام آنها را شنیده اید، شامل آنمی ناشی از فقر آهن و کم خونی داسی شکل می باشد.

چقدر آنمی شایع است؟

بیش از 2 میلیارد نفر در جهان که بیش از 30 درصد کل جمعیت را بخود اختصاص داده اند، دچار کمخونی هستند. آنمی در کشورهایی با کمبود منابع شایعتر است اما بیشتر افراد در کشورهای صنعتی شده نیز مبتلا به این بیماری هستند. تقریبا 3 میلیون امریکایی دچار این اختلال هستند.

چه کسانی بیشتر دچار آنمی می شوند؟

گروه های زیر بیشتر در معرض خطر هستند:
زنان: خونریزی در طول قاعدگی و زایمان می تواند منجر به کمخونی شود. این حالت زمانی صدق می کند که شما دچار خونریزی شدید یا فیبروئید باشید.
کودکان 1 تا 2 ساله: بدن در طول اوج رشد نیاز به آهن بیشتری دارد.
اطفال: وقتی اطفال از شیر مادر یا شیر خشک گرفته می شوند و به مصرف غذای جامد روی می آورند، ممکن است آهن کمتری بدست آورند. آهن موجود در غذای جامد براحتی در بدن جذب نمی شود.
افراد بالای 65 سال: افراد بالای 65 سال به احتمال بیشتر رژیم های غذایی با منابع فقیر آهن و بیماری های مزمن دارند.
افرادی که از داروهای رقیق کننده خون استفاده می کنند: داروهای رقیق کننده خون شامل آسپیرین، کلوپیدوگرل (پلاویکس)، وارفارین (کومادین)، محصولات هپارین، آپیکسابان (الیکوئیس)، بتریکسابان (بویکسا)، دابیگاتران (پراداکسا)، ادوکسابان (ساوایسا) و ریواروکسابان (زارلتو) می باشند.

آنمی

علایم آنمی:

علایم متعددی در انواع آنمی رخ می دهد که از جمله می توان به خستگی، تنفس تند و احساس سرما اشاره کرد. سایر علایم شامل سرگیجه یا ضعف، سردرد، زخم زبان، کم رنگ شدن پوست، خشکی پوست یا کبودی پوست، حرکت غیرارادی پا (سندروم پای بی قرار) و بالا بودن تپش قلب است. علایمی که نشان دهنده کمبود آهن است شامل شکننده بودن ناخن یا ناخن قاشقی شکل و ریزش مو می باشد. کمخونی با تغییر مزه و طعم غذا یا وزوز گوش همراه است. افراد دچار کم خونی داسی شکل غالبا با مشکلات ریوی و قلبی مواجه هستند. اگر دچار آنمی هستید و این اختلال خونی درمان نشده، می تواند منجر به آریتمی (بی نظمی تپش قلب)، بزرگ شدن قلب یا نارسایی قلبی شود. همچنین این اختلال می تواند شما را در معرض ابتلا به عفونت ها و افسردگی قرار دهد. احتمالا شنیده اید که فقر آهن با جویدن یخ ارتباط دارد. جویدن یخ علامت pica است که اختلالی است که شامل خوردن چیزهایی است که قابل خوردن نیستند مثل گچ. بنابراین pica نشانه فقر آهن است که غالبا در کودکان دیده می شود.

چگونه آنمی بر بزرگسالان و سالمندان تاثیر می گذارد؟

آنمی بر بزرگسالان و سالمندان تاثیر زیادی گذاشته و باعث گیجی یا افسردگی می شود. ضعف و بی حالی ممکن است روند هوشیاری و بیداری فرد را سخت تر کند. اگر آنمی درمان نشود، می تواند عمر سالمند را کوتاه کند.

آشنا شویم: قرص آیرون پلاس هلث برست

آیا آنمی می تواند بر وزن نیز تاثیر بگذارد؟

داشتن آهن کافی می تواند یک فاکتور در مسئله وزن باشد. مطالعات نشان دادند که افراد با اضافه وزن ممکن است کاهش وزن مرتبط با کمبود آهن داشته باشند. کاهش وزن های خود به خودی می تواند مرتبط بیماریی مثل سرطان باشند. افرادی که سابقه جراحی کاهش وزن داشته اند، ممکن است بدلیل کمبود ویتامین و موادمعدنی به آنمی دچار شوند.

چگونه آنمی بر بارداری تاثیر می گذارد؟

فقر آهن در طول بارداری، شانس مشکلات و عوارضی مثل زایمان زودرس را افزایش می دهد. مطالعات نشان دادند مادرانی که سطح آهن خونشان پایین بوده، هنگام تولد نوزادشان بیشتر در معرض خطر کاهش وزن و مشکلات مربوط به سطح آهن خونشان می باشند. اگر باردار هستید، احتمال اینکه به کمخونی ناشی از فقر آهن دچار شوید، وجود دارد. جنین برای کسب آهن و سایر موادمغذی وابسته به شماست. بیشتر زنان باردار با مصرف قرص آهن از این بیماری پیشگیری می کنند. اما برای اینکه سطح آهن خون شما و نوزاداتان بقدر کافی باشد، باید غذاهای خوب و متعادل مثل غذاهای غنی از آهن و غذاهای حاوی ویتامین های B12 و B9 مصرف کنید. برای مصرف ویتامین ها و اضافه کردن آهن به رژیم غذایی از دستورات پزشک یا مراقبین سلامت پیروی کنید.

چه عواملی باعث آنمی می شود؟

شایعترین دلیل کمخونی، پایین بودن سطح آهن در بدن است. این نوع، آنمی ناشی از فقر آهن نامیده می شود. بدن برای ساختن هموگلوبین نیاز به مقداری آهن دارد. هموگلوبین، اکسیژن را به تمامی اعضای بدن می رساند. سایر آنمی ها ناشی از موارد زیر رخ می دهند:
رژیم غذایی فاقد ویتامین B12 یا ناتوانی در مصرف یا جذب ویتامین B12 (کم خونی کشنده)
رژیم غذایی فاقد فولیک اسید که فولات نیز نامیده می شود یا وقتی که بدن نمی تواند فولیک اسید را بدرستی استفاده کند (آنمی ناشی از کمبود فولات)
اختلالات خونی توارثی (مثل کم خونی داسی شکل یا تالاسمی)
بیماری هایی که باعث شکستن گلبول های قرمز خون می شوند (آنمی همولیتیک)
بیماری های مزمنی که باعث می شوند بدن نتواند هورمون ها را بقدر کافی برای ایجاد گلبول های قرمز خون تولید کند. این بیماری ها شامل پرکاری تیروئید، کم کاری تیروئید، بیماری کلیوی پیشرفته، لوپوس و سایر بیماری های طولانی مدت.
خونریزی مربوط به سایر بیماری ها مثل زخم ها، هموروئید یا گاستریت

چه عواملی باعث آنمی ناشی از فقر آهن می شود؟

آنمی ناشی از فقر آهن می تواند بدلایل زیر رخ دهد:
خونریزی بدلیل از دست دادن خون زیاد (در اثر یک تصادف) یا از دست دادن خون زیاد در یک دوره طولانی. بدن بدلیل خونریزی، آهن زیادی را بیشتر از حدی که بتواند آن را از طریق موادغذایی جایگزین کند، از دست می دهد. این حالت در مورد زنانی اتفاق می افتد که دچار قاعدگی های شدید و سنگین هستند یا افرادی که دچار بیماری روده التهابی هستند.
بدن، آهن را بقدر کافی از طریق رژیم غذایی بدست نمی آورد
نیاز به آهن در برخی دوره ها یا بیماری ها بیشتر از حد معمول می باشد (مثل دوره بارداری یا برخی بیماری ها)

تنظیم: زهرا محبی(کارشناس ارشد تغذیه)

مکمل آهن برای کودکان

مکمل آهن برای کودکان

نوزادان ما برای ساختن هموگلوبین به آهن نیاز دارند که بتواند اکسیژن را از طریق خون به تمام سلول های بدن برساند. این هموگلوبین است که به گلبول های قرمز خون، رنگ می دهد. وقتی شما آهن به مقدار کافی ندارید، گلبول های قرمزخون به گلبول های کوچک و کم رنگ تبدیل می شوند که به این حالت، آنمی (کم خونی) گفته می شود. در چنین حالتی آنها نمی توانند اکسیژن را به مقدار کافی به ارگان ها و عضلات بدن برسانند. مصرف مکمل آهن برای کودکان در شرایط خاصی بسیار کمک کننده است در این مقاله به علائم و عوارض ناشی از کم خونی و بررسی میزان آهن مورد نیاز در گروه های سنی مختلف و همچنین بررسی ضرورت دریافت مکمل آهن برای کودکان پرداخته شده است.
برای اینکه مغز به طور طبیعی رشد کند نوزادان و کودکان به آهن نیاز دارند. نوزادانی که دچار کمبود آهن هستند، ممکن است تحرک کمتر و رشد کند و آهسته ای داشته باشند. در کودکان کمبود آهن می تواند بر عملکرد تحصیلیشان تاثیر بگذارد. نداشتن آهن به مقدار کافی می تواند منجر به مشکلاتی در تمرکز، کم شدن میزان توجه و ضعیف شدن عملکرد تحصیلی شود. پایین بودن سطح آهن می تواند باعث خستگی و ضعف شود.

نوزادان و کودکان به چه مقدار آهن نیاز دارند؟

 نوزادان با منبعی از آهن متولد می شوند که این منبع وقتی آنها در شکم مادر هستند از خون مادر بدست می آید.
در 6 ماهه اول زندگی، نوزادان شیرخوار، آهن مورد نیاز بدنشان را از شیر مادرشان بدست خواهند آورد. اگر تغذیه با شیرمادر انجام نمی شود، از شیر خشک غنی شده با آهن مخصوص سنین تولد تا 1 سالگی استفاده کنید. این شیرخشک باید برپایه شیرگاو باشد. زمانی که نوزادان شروع به خوردن غذاهای جامد می کنند، مقدار آهن موردنیاز بدنشان به سن آنها بستگی دارد.
مقدار آهن توصیه شده در روز     سن
11 میلی گرم                       7 تا 12 ماهگی
7 میلی گرم                        1 تا 3 سالگی
10 میلی گرم                      4 تا 8 سالگی
8 میلی گرم                        9 تا 13 سالگی
11 میلی گرم (برای پسران) و 15 میلی گرم (برای دختران)    14 تا 18 سالگی
    
موسسه سلامت کانادا، مقدار توصیه شده روزانه (RDA) را متوسط جذب روزانه موادمغذی تعریف می کند که برای برطرف کردن نیاز همه افراد سالم (97 تا 98درصد) کافی باشد.

برای مطالعه بیشتر: فقر آهن در کودکان

آیا مکمل آهن برای کودکان ضروری است؟

نوزادانی که با زایمان طبیعی بدنیا آمده اند و از همان لحظه تولد، شیر مادر تغذیه می کنند یا شیرخشک غنی شده با آهن می خورند، نیازی به مکمل آهن ندارند.
نوزادانی که با زایمان سزارین بدنیا آمده اند، از هشت هفتگی تا یک سالگی باید مکمل آهن مصرف کنند.
کودکان بالاتر از یک سال نیازی به مکمل آهن ندارند مگراینکه غذاهای غنی از آهن را به مقدار کافی نمی خورند. اگر شما فکر می کنید کودکتان به مقدار کافی آهن دریافت نمی کند با پزشک کودکتان صحبت کنید.   
   

علایم کمبود آهن در نوزادان چیست؟

وقتی نوزادان آهن را به مقدار کافی دریافت نمی کند آنها این علایم را نشان می دهند:

  • کند بودن افزایش وزن
  • کم رنگ شدن پوست
  • بی اشتهایی
  • تحریک پذیری (نق زدن، بی قراری)

 

مکمل آهن برای کودکان

دو نوع آهن وجود دارد:

  • آهن هم که در گوشت ها یافت می شود و براحتی جذب بدن می شود.
  • آهن غیر هم که از منابع گیاهی مثل حبوبات، سبزیجات و غلات بدست می آید.

 

چه غذاهایی منبع خوبی از آهن هستند؟

  • گوشت ها: گوشت گوساله، گوشت بره، جگر، مرغ و بوقلمون
  • ماهی: نوزادان زیر 1 سال نباید سخت پوستان یا صدف داران مثل خرچنگ، میگو یا صدف خوراکی بخورند
  • تخم مرغ: سفیده تخم مرغ را به نوزادان زیر 1 سال ندهید.
  • غلات: غلات غنی شده با آهن، نان سبوس دار، نان غنی شده، پاستا و برنج
  • حبوبات: نخود، عدس، نخود و لوبیای خشک شده
  • سبزیجات: اسفناج، بروکلی، کلم بروکسل، نخود سبز، لوبیاها

برای اینکه بدن بتواند آهن بیشتری را جذب کند، این غذاها را با منابع خوبی از ویتامین ث مثل پرتقال، گوجه فرنگی و فلفل قرمز ترکیب کنید. به عنوان مثال یک وعده غلات صبحانه غنی شده با آهن را با یک لیوان آب پرتقال میل کنید یا مقداری گوشت را با سس گوجه فرنگی مخلوط کنید و روی اسپاگتی بریزید و میل کنید.
 

آیا شیر گاو منبع خوبی از آهن است؟

خیر. شیرگاو منبع خوبی از آهن نیست. حتی اگر شیرگاو به اندازه شیر مادر حاوی مقدار زیادی آهن باشد، بخوبی جذب بدن نخواهد شد.
صبر کنید تا نوزادتان به سن 9 تا 12 ماهگی برسد و سپس شیرگاو را به او بدهید. قبل از اینکه دادن شیرگاو را به نوزادتان شروع کنید مطمئن شوید که نوزادتان از دیگر منابع، آهن و ویتامین ث را دریافت می کند.
نوشیدن شیرگاو زیادی می تواند منجر به کمبود آهن شود. نوزادان 12 ماهه یا بزرگتر باید هر روز 500 تا 750 میلی لیتر شیر بنوشند. شما می توانید شیرگاو را از یک فنجان شروع کنید.

تنظیم: زهرا محبی
منبع: ncbi
 

منابع غذایی آهن را بشناسید

منابع غذایی آهن

آهن یک عنصر مهم برای سلامت بدن است و کمبود آن می توان مشکلات زیادی برای سلامتی فرد ایجاد کنید. از این رو شناخت منابع غذایی آهن و مصرف آنها اهمیت ویژه ای دارد. آهن یک ماده مغذی است که فراهم زیستی خونی آن کم است یعنی روده کوچک به راحتی نمی تواند مقادیر زیادی آهن را جذب کند و این در دسترس قرارگرفتن آهن را برای استفاده در بدن کاهش داده و احتمال کمبود آهن افزایش می یابد.میزان جذب موثر به عوامل متعددی از جمله منبع آهن، سایر اجزای رژیم غذایی، سلامت دستگاه گوارش، استفاده از داروها یا مکمل ها و وجود تقویت کننده های آهن مثل ویتامین c بستگی دارد. کلسیم می تواند جذب آهن هم و غیرهم را آهسته کند.

شناخت منابع غذایی آهن

دو نوع آهن در رژیم غذایی وجود دارد: آهن هم و آهن غیرهم. غذاهای حیوانی مثل گوشت و غذاهای دریایی حاوی آهن هم هستند. آهن هم به راحتی جذب بدن می شود. آهن غیرهم که در گیاهان یافت می شود، طی چندین مرحله جذب بدن می شود. منابع گیاهی حاوی آهن شامل لوبیاها، مغزها، سویا، سبزیجات و غلات غنی شده است. جذب آهن از منابع حیوانی تا 40 درصد و این عدد برای منابع گیاهی حدود 2 تا 20 درصد است. به همین دلیل میزان نیاز روزانه آهن دریافتی برای گیاهخواران، 1.8 برابر بیشتر از افرادی است که از گوشت برای جذب آهن استفاده می کنند. مصرف غذاهای سرشار از ویتامین c به همراه منابع آهن غیرهم می تواند به طور چشمگیری جذب آهن را افزایش دهد.

با دنبال کردن رژیم گیاهخواری، لازم است ترکیبات غذایی و داروهایی که جذب آهن را کاهش داده و یا متوقف می کنند، مورد توجه قرار گیرد که از جمله به موارد زیر اشاره می کنیم:
مهارکننده های پمپ پروتون و امپرازول که برای کاهش اسیدیته محتوای معده استفاده می شود.
پلی فنول ها در غلات صبحانه و حبوبات و نیز اسفناج
تانن ها در قهوه، چای، برخی آبجوها و بری ها
فسفات در نوشیدنی های گازدار مثل نوشابه
فیتات در لوبیاها و غلات

بهترین منابع غذایی آهن

غذاهای کنسروی: 85 گرم از غذاهای کنسروی، 26 میلی گرم آهن را تامین می کند.
دانه جو خشک، ساده و غنی شده: 100 گرم جو، 24.72 میلی گرم آهن را تامین می کند.
لوبیای سفید: یک فنجان لوبیای سفید حاوی 21.09 میلی گرم آهن است.
شکلات تلخ (حاوی 45 تا 69 درصد کاکائو): 1 تکه شکلات تلخ حاوی 12.99 میلی گرم آهن است.
صدف خوراکی پخته: 85 گرم صدف خوراکی پخته حاوی 7.82 میلی گرم آهن است.
اسفناج پخته: یک فنجان اسفناج پخته حاوی 6.43 میلی گرم آهن است.
جگر گوساله: 85 گرم جگر گوساله حاوی 4.17 میلی گرم آهن است.
عدس پخته: نیم فنجان عدس پخته حاوی 3.3 میلی گرم آهن است.
پنیر سویا: نیم فنجان پنیر سویا حاوی 2.03 میلی گرم آهن است.
نخود پخته: نیم فنجان نخود پخته حاوی 2.37 میلی گرم آهن است.
رب گوجه فرنگی: نیم فنجان رب گوجه فرنگی حاوی 1.7 میلی گرم آهن است.
گوشت چرخ کرده کم چرب: 85 گرم از این گوشت حاوی 2.07 میلی گرم آهن است.
سیب زمینی پخته متوسط: سیب زمینی پخته حاوی 1.87 میلی گرم آهن است.
بادام هندی: 85 گرم بادام هندی حاوی 2 میلی گرم آهن است.

منابع غذایی آهن

خطرات مصرف زیاد منابع غذایی آهن

در بزرگسالان، دوز مکمل آهن می تواند روزانه 60 تا 120 میلی گرم باشد. این دوزها معمولا برای زنان باردار و زنان دچار فقر آهن شدید به کار می رود. مشکلات معده، یکی از عوارض شایع مصرف مکمل آهن است که تقسیم دوز در طول روز می تواند به بهبود این عارضه کمک کند. افرادی که سیستم گوارشی سالم دارند، کمتر در معرض خطر اشباع آهن از طریق مصرف منابع غذایی آهن هستند. افراد دچار اختلال ژنتیکی هموکروماتوسیس، بیشتر در معرض خطر اشباع آهن هستند زیرا آنها در مقایسه با سایر افراد، آهن بیشتری را از طریق مواد غذایی جذب می کنند. این حالت منجر به تجمع آهن در کبد و سایر اعضای بدن می شود و می تواند موجب تشکیل رادیکال های آزاد شود که به سلول ها و بافت های کبد، قلب و پانکراس آسیب می زند و خطر سرطان ها را افزایش می دهد. مصرف مداوم مکمل های آهن حاوی بیش از 20 میلی گرم آهن موجب تهوع، استفراغ و معده درد می شود به خصوص اگر این مکمل با غذا مصرف نشود. در موارد شدید، مصرف زیاد دوز آهن (اوردوز) منجر به خستگی، خونریزی داخلی، کما، حمله ناگهانی و حتی مرگ می شود.

مکمل های غذایی حاوی آهن

آهن در بیشتر مکمل های غذایی یافت می شود. مکمل های مولتی ویتامین مولتی مینرال به همراه آهن بخصوص برای زنان معمولا حاوی 18 میلی گرم آهن هستند. این مکمل ها برای مردان یا افراد قوی حاوی کمترین آهن می باشد. دوز مکمل های آهن معمولا بیشتر از نیاز روزانه بوده و بیشتر این مکمل ها حاوی 65 میلی گرم آهن است. پرمصرف ترین مکمل های آهن شامل نمک های آهن فروس و فریک مثل فروس سولفات، فروس گلوکونات، فروس سیترات و فریک سولفات می باشند. از آنجایی که آهن فروس حلالیت پذیری بالایی دارد، دسترسی زیستی این مکمل بیشتر از آهن فریک است.
دوز بالای مکمل آهن (بیش از 45 میلی گرم در روز) باعث عوارض جانبی در دستگاه گوارش مثل تهوع و یبوست می شود. سایر مکمل های آهن مثل پلی پپتیدهای آهن هم، کربونیل آهن، شلاته های آمینواسید آهن و ترکیب پلی ساکارید-آهن در مقایسه با نمک های فروس یا فریک عوارض جانبی کمتری را در سیستم گوارش ایجاد می کنند. اشکال مختلفی از مکمل های آهن حاوی مقادیر متفاوتی از آهن المنتال است. به عنوان مثال فروس فومارات حاوی 33 درصد آهن المنتال، فروس سولفات حاوی 20 درصد آهن المنتال و فروس گلوکونات حاوی 12 درصد آهن المنتال است.
کلسیم می تواند در جذب آهن اختلال ایجاد کند. به همین دلیل برخی کارشناسان پیشنهاد می دهند که افراد، مکمل های کلسیم و آهن را در ساعات مختلفی از روز مصرف کنند.

آشنایی با مکمل ها: کپسول آهن بیس گلیسینات فرکو ویواتیون

جذب و وضعیت آهن

امریکایی ها معمولا آهن مورد نیازشان را از طریق رژیم غذایی دریافت می کنند اما کودکان، نوجوانان، دختران و زنان باردار و زنان در طول قاعدگی در معرض خطر کمبود آهن قرار دارند.

متوسط جذب روزانه از منابع غذایی آهن

کودکان 2 تا 11 ساله 11.5 تا 13.7 میلی گرم
کودکان و نوجوانان 12 تا 19 ساله 15.1 میلی گرم
مردان 19 ساله به بالا 16.3 تا 18.2میلی گرم
زنان 19 ساله به بالا 12.6 تا 13.5 میلی گرم است.

متوسط جذب روزانه از منابع غذایی آهن و مکمل ها

کودکان 2 تا 11 ساله 13.7 تا 15.1 میلی گرم
کودکان و نوجوانان 12 تا 19 ساله 16.3 میلی گرم
مردان 19 ساله به بالا 19.3تا 20.5 میلی گرم
زنان 19 ساله به بالا 17 تا 18.9 میلی گرم است.
میانه جذب آهن در زنان باردار 14.7میلی گرم در روز است.

تنظیم: زهرا محبی(کارشناس ارشد تغذیه)

اشتراک در RSS - آنمی فقر آهن